ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Ἑλβετίας, ὑπέρτιμε καί Ἔξαρχε Εὐρώπης, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἀγαπητέ ἀδελφέ καί συλλειτουργέ τῆς ἡμῶν Μετριότητος κύριε Δαμασκηνέ, χάρις εἴη τῇ ὑμετέρᾳ Ἱερότητι καί εἰρήνη παρά Θεοῦ.
Μετά πλείστης ὅσης χαρᾶς καί ἱκανοποιήσεως ἀνέγνωμεν τό ἀπό κθ’ παρελθόντος μηνός Σεπτεμβρίου γράμμα τῆς ὑμετέρας ἀγαπητῆς Ἱερότητος, διά τοῦ ὁποίου ὑποβάλλετε τῇ ἡμετέρᾳ Μετριότητι περί τῆς ἐπικειμένης πανηγυρικῆς ἐνάρξεως τῆς λειτουργίας τοῦ πρότριτα ἱδρυθέντος Μεταπτυχιακοῦ Ἰνστιτούτου Ὀρθοδόξου Θεολογίας, τοῦ μέλλοντος νά λειτουργήσῃ ἐντός τοῦ πλαισίου τῶν θεσμικῶν δραστηριοτήτων τοῦ ἡμετέρου αὐτόθι Κέντρου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τῇ συμβολῇ τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν Φριβούργου καί Γενεύης.
Ἐκφράζομεν τήν εὐαρέσκειαν ἡμῶν διά τήν ταχίστην διεκπεραίωσιν τῶν προκαταρτικῶν διαδικασιῶν καί τήν ἐπικειμένην πραγματοποίησιν τῆς χρησιμωτάτης λειτουργίας τοῦ εἰρημένου Ἰνστιτούτου, ὡς καί τάς εὐχαριστίας ἡμῶν πρός ἅπαντας τούς ἐργασθέντας διά τήν ὑλοποίησιν τῆς πρωτοβουλίας ταύτης καί τούς ἀναδεχθέντας τό βάρος τῶν σχετικῶν εὐθυνῶν λειτουργίας αὐτοῦ.
Τό εἰρημένον Ἰνστιτοῦτον Ὀρθοδόξου Θεολογίας προώρισται, κατά τούς ὁραματισμούς τῆς Μητρός Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, ὅπως παρέχῃ ὑψηλοῦ ἐπιπέδου κατάρτισιν εἰς τόν κλάδον τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας, τό περί τῆς ὁποίας ἐνδιαφέρον ἔχει προσφάτως ἀναζωπυρωθῆ ἀνά τόν κόσμον, ἕνεκα τοῦ ὅτι εἰς αὐτήν ἀνευρίσκεται ἡ ἀρχαία καί ἀνόθευτος πρωτοχριστιανική διδασκαλία καί ἡ ἔκφρασις τοῦ ἀρχαίου καί γνησίου βιώματος. Πρός τά δύο ταῦτα, τό δόγμα καί τό βίωμα, ὡς ἀλληλοπεριχωρούμενα, ἀλληλοεξαρτώμενα καί ἀλληλοπροσδιοριζόμενα συστατικά τῆς ζώσης παραδόσεως τῆς ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀποβλέπουν σήμερον οἱ διαπιστοῦντες τό ἀδιέξοδον τῆς τε διανοητικῆς μόνον κατανοήσεως τοῦ μηνύματος τοῦ Εὐαγγελίου καί τῆς πρακτικῆς μόνον ἐφαρμογῆς τῶν ἐντολῶν αὐτοῦ. Διότι ἐν τῇ ὀρθοδόξῳ θεολογίᾳ ἰσχύει τό ὑπό τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου ρηθέν ὅτι ὁ θεολόγος καθίσταται τοιοῦτος διά τῆς τηρήσεως τῶν ἐντολῶν καί οὐχί διά μόνης τῆς μελέτης καί τῆς διανοίας. Ἡ Ὀρθόδοξος Θεολογία ἀντιμετωπίζουσα τόν ἄνθρωπον ὡς ψυχοσωματική ἑνότητα ἐκ καλῶν λίαν κατά Θεόν δημιουργόν στοιχείων ἀρνεῖται τήν διάσχισιν αὐτοῦ εἰς τά ἐξ ὧν οὗτος συνετέθη καί τάς συναφεῖς ἀντιθέσεις ὑλισμοῦ καί ἰδεαλισμοῦ καί, χωροῦσα καθ’ ὅμοιον τρόπον ἐπί τήν εὐχαριστιακήν ἀποδοχήν ὅλης τῆς κτίσεως, ἀναπαύει τήν ἀνθρωπίνην ὕπαρξιν ἐντός κλίματος ἐναρμονίσεως αὐτῆς πρός τε τόν Θεόν καί τήν δημιουργίαν αὐτοῦ καί πραγματοποιεῖ τόν ὑπεσχημένον ὑπό τοῦ Κυρίου ἐκφορτισμόν τοῦ κοπιῶντος καί πεφορτισμένου ἀνθρώπου ἀπό τοῦ ἐπικειμένου αὐτῷ ὑπαρξιακοῦ ἄγχους.
Τοιούτου ἀγαθοῦ μηνύματος, ἀληθοῦς εὐαγγελίου, κομιστής καί κῆρυξ προώρισται κατά πρόθεσιν ὅπως καταστῇ τό ἐγκαινιαζόμενον Ἰνστιτοῦτον Ὀρθοδόξου Θεολογίας, καί πρός εὐλόγησιν αὐτοῦ παρά τοῦ Κυρίου ὁλόθυμον ἀναπέμπομεν δέησιν.
Ἐπί δέ τούτοις, γνωρίζοντες ὅτι τάς περαιτέρω εὐχάς καί εὐλογίας τῆς Μητρός Ἐκκλησίας καί ἡμῶν προσωπικῶς θέλει διαβιβάσει διά ζώσης ὁ Ἱερώτατος ἀδελφός ἡμῶν Μητροπολίτης Ἡλιουπόλεως καί Θείρων κ. Ἀθανάσιος, ἐπιδαψιλεύομεν ἐπί τε τούς Ἐλλογιμωτάτους καθηγητάς καί τούς φιλομαθεστάτους φοιτητάς αὐτοῦ καί ἐφ’ ἅπαν τό λοιπόν προσωπικόν αὐτοῦ ὁλόθυμον τήν πατρικήν καί Πατριαρχικήν εὐλογίαν ἡμῶν καί εὐχήν, δεόμενοι τοῦ Κυρίου ὅπως καταπέμπῃ αὐτοῖς τό Πανάγιον Αὐτοῦ Πνεῦμα ἵνα ἀποκαλύπτῃ αὐτοῖς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν.
Αὐτοῦ ἡ χάρις καί τό ἄπειρον ἔλεος τοῦ Θεοῦ εἴησαν μετά τῆς ὑμετέρας ἀγαπητῆς Ἱερότητος καί μετά πάντων.
.αϡϟζ’ Ὀκτωβρίου κγ’,
Τῆς Αὐτοῦ Θειοτάτης Παναγιότητος ἀπουσιαζούσης
ὁ Ἐπίτροπος Αὐτῆς
+ Ὁ Ἴμβρου καί Τενέδου Φώτιος