Τό Πατριαρχικό Σιγίλλιο, 19 Ὀκτωβρίου 1975

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

Δόξα τῷ Πατρί καί τῷ Υἱῷ καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, τῇ ἁγίᾳ καί ὁμοουσίῳ καί ζωοποιῷ καί ἀδιαιρέτῳ Τριάδι, τῇ δημιουργικῇ καί τελειωτικῇ τῶν πάντων αἰτίᾳ. Δοξολογοῦντες δέ, τῷ τοῦ Παύλου ἑπόμενοι «ἐν παντί εὐχαριστεῖτε» (Α’ Θεσσαλ. 5, 18), ἅμα καί εὐχαριστοῦμεν. Εἰ δέ ἐν παντί εὐχαριστεῖν δεῖ, πόσῳ μᾶλλον ἐπί τῇ τελειώσει τοῦ εἰς δόξαν Θεοῦ καί εἰς τιμήν καί μνήμην τοῦ τῶν Ἐθνῶν Ἀποστόλου καθαγιαζομένου σήμερον καί τῷ σταυρῷ τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, σφραγιζομένου ἱεροῦ τούτου Ναοῦ, εἰς τό ὑπάρχειν ἀπό τοῦδε καί εἰς τόν ἑξῆς ἅπαντα χρόνον καί λέγεσθαι καί παρά πάντων γινώσκεσθαι αὐτόν τε καί τά περί αὐτοῦ κτίσματα, τά σήμερον τῇ διακονίᾳ τοῦ Λόγου καί τοῦ ἀνθρώπου θυρανοιγόμενα, ὡς ὅλον ἕν, Πατριαρχικόν Σταυροπήγιον τοῦ καθ’ ἡμᾶς Ἁγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Θρόνου.

Μετά Θεόν δέ, τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν καί εἰς ἀγαθόν συνεργοῦσιν ἀνθρώποις τῆς Ἐκκλησίας προσάγομεν τήν εὐχαριστίαν.

Καί δή πρώτιστα μακαρίζομεν τάς ψυχάς τῶν πρώτων εὐεργετῶν τοῦ Κέντρου τούτου, τῶν καί κτητόρων τοῦ ἱεροῦ τούτου Ναοῦ, ἀοιδίμων Ἄρχοντος Μεγάλου Λογοθέτου Γεωργίου Λαιμοῦ καί τῆς συμβίας αὐτοῦ Ἀρχοντίσσης Κατίγκως, τό γένος Διαμαντῆ Πατέρα, σύν αὐταῖς δέ καί τήν ψυχήν τοῦ ἐπίσης Μεγάλου Εὐεργέτου ἀοιδίμου Ὁμήρου Πιζάνη. Κύριος ἀναπαύσαι τούτους ἐν σκηναῖς δικαίων, ἡ δέ μνήμη αὐτῶν εἴη αἰωνία.

Τιμῶμεν ἐκκλησιαστικῶς τόν ἕτερον Μέγαν εὐεργέτην ἐντιμολογιώτατον κ. Θεόδωρον Λαγώνικον, Ἄρχοντα Μ. Χαρτοφύλακα σύν αὐτῷ δέ καί πάντας τούς εὐσεβεῖς καί ὀρθοδόξους χριστιανούς, τούς συμβαλομένους λόγῳ ἤ ἔργῳ εἰς σχηματισμόν τοῦ πρώτου τοῦ Ἱδρύματος πυρήνος.

Εἶτα ἀπονέμομεν τιμήν καί εὐχαριστίαν τῇ ἐντίμῳ Ὁμοσπονδιακῇ Κυβερνήσει τῆς Ἑλβετίας καί πάσαις ταῖς πολιτικαῖς καί δημοτικαῖς Ἀρχαῖς τοῦ Καντονίου τῆς Γενεύης καί τῆς περιφερείας τοῦ Σαμπεζύ διά τήν ὑπ’ αὐτῶν, συμφώνως τῇ ἀξίᾳ τοῦ χριστιανικοῦ πολιτισμοῦ καί τοῦ εὐρωπαϊκοῦ ἀνθρωπιστικοῦ πνεύματος εὐγενεί ἑλβετικῇ παραδόσει, ἐπιδειχθεῖσαν καθόλου ἐξαίρετον διάθεσιν καί ἐνέργειαν εἰς κατανόησιν καί ἐξυπηρέτησιν, καί πρό παντός ἄλλου διά τήν πρόφρονα φιλοξενίαν.

Ἰδιαιτέραν ἔνθερμον εὐχαριστίαν ἀπευθύνομεν ταῖς ἐν Γερμανίᾳ σεβασμίαις Ἐκκλησίαις Ρωμαιοκαθολικῇ τε καί Εὐαγγελικῇ διά τάς ὑπ’ αὐτῶν, ἐν εἰλικρινῇ χριστιανικῇ ἀλληλεγγύῃ, γεναιοδώρους προσφοράς ὑπέρ τῆς πραγματώσεως τοῦ ἔργου. Ἀξιοχρέως μνημονεύομεν ἐνταῦθα τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἐπισκόπου HERMAN KUNST καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἐπισκόπου ADOLF WISCHMANN, διά τήν Εὐαγγελικήν Ἐκκλησίαν, τοῦ Σεβασμιωτάτου δέ Καρδιναλίου JOSEPH HÖFFNER, Ἀρχιεπισκόπου Κολωνίας, καί μετ’ αὐτοῦ τοῦ Σεβασμιωτάτου Καρδιναλίου JULIUS DÖPFNER καί ἁπάσης τῆς ἐν Γερμανίᾳ Ἐπισκοπικῆς Συνόδου, διά τήν Ρωμαιοκαθολικήν Ἐκκλησίαν.

Ἐπ’ ἴσοις ἐν τιμῇ μνημονεύομεν καί τῆς ἐν Ἑλβετίᾳ σεβασμίας Ἐπισκοπικῆς Συνόδου τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Προέδρου αὐτῆς Σεβασμιωτάτου Ἐπισκόπου Σιών FRANÇOIS NESTOR ADAM.

Διά τούτων ἁπάντων ἀναγνωρίζομεν ὅτι ἀπό τῆς ἀπόψεως ταύτης τό καθ’ ἡμᾶς Ὀρθόδοξον τοῦτο Κέντρον ἀποτελεῖ σύμβολον ἐμπραγμάτου χριστιανικῆς ἀλληλεγγύης, ἀνεξαρτήτως δόγματος κάι ὁμολογίας.

Ὡσαύτως ἐν τιμῇ μνημονεύομεν τῶν ἀξίων κληρονόμων Γεωργίου καί Κατίγκως Λαιμοῦ, τό γένος Διαμαντῆ Πατέρα, ἤτοι Παντελῆ Χρ. Λαιμοῦ, οἰκογενείας Μιχαήλ Χρ. Λαιμοῦ, Κατίνας Ε. Πατέρα, καί Ἀγγελικῆς Μ. Λύρα, διά τήν ὑπ’ αὐτῶν ἐπιδειχθεῖσαν διάθεσιν εἰς συνέχισιν ἐπαξίως τῆς ὑπέρ τοῦ Πατριαρχικοῦ τούτου Κέντρου εὐεργετικῆς βουλήσεως τῶν ἀοιδίμων κτητόρων καί συγγενῶν αὐτῶν.

Κατά τήν εὔσημον ταύτην στιγμήν ἀπονέμομεν τόν ἔπαινον τῆς Ἐκκλησίας τῷ Προϊσταμένῳ τοῦ Κέντρου Ἱερωτάτῳ Μητροπολίτη Τρανουπόλεως κ. Δαμασκηνῷ ἐφ’ οἷς οὕτος ἐν υἱικῇ ἀφοσιώσει πρός τήν Μητέρα Ἐκκλησίαν εἰργάσατο καί κεκοπίακε.

Ἰδαιτέρως μνημονεύομεν καί τάς εἰς σύστασιν, λειτουργίαν καί ὁλοκλήρωσιν τοῦ Κέντρου παντοειδεῖς ὑπηρεσίας τάς παρασχεθείσας ὑπό τοῦ Ἄρχοντος Μ. Δικαιοφύλακος τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας ἐντιμολογιωτάτου κ. Κωνσταντίνου Γκέρτσου καί τῶν σύν αὐτῷ ἐν τῷ Διοικητικῷ Συμβουλίῳ τοῦ Κέντρου ἄχρι τοῦδε πιστῶς καί θεαρέστως διακονούντων αἰδεσιμολογιωτάτου Μ. Πρωτοπρεσβυτέρου κ. Γεωργίου Τσέτση καί ἐντιμολογιωτάτων κ. Γεωργίου Γεωργίου, Ἄρχοντος Δεπουτάτου, καί κ. Ἰωάννου Κωνσταντινίδου, Ἄρχοντος Ὀστιαρίου.

Καί ταῦτα μέν ὡς πρός τά μέχρι τοῦδε γενόμενα.

Νῦν δέ, ἐπί τοῖς ἐγκαινίοις τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ καί τῶν περί αὐτόν κτιριακῶν συγκροτημάτων, εἰς τό μεταίχμιον τοῦ παρελθόντος καί τοῦ μέλλοντος ἱστάμενοι, καί ἀπό τοῦ ἐνεστῶτος πρός τό μέλλον προσβλέποντες, ἡ Μετριότης ἡμῶν μετά τῶν περί ἡμᾶς Ἱερωτάτων Μητροπολιτῶν καί ὑπερτίμων, τῶν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἀγαπητῶν ἡμῖν ἀδελφῶν καί συλλειτουργῶν, ἀποφαινόμεθα καί ὁρίζομεν Πατριαρχικῶς καί Συνοδικῶς ἵνα τό Ὀρθόδοξον τοῦτο Κέντρον, κτῆμα καί σταυροπηγιακόν ἐξάρτημα τοῦ καθ’ ἡμᾶς Ἁγιωτάτου Ἀποστολικοῦ καί Πατριαρχικοῦ Οἰκουμενικοῦ θρόνου ἐσαεί ὑπάρχον, καί παρ’ αὐτοῦ μόνου ἀμέσως δεσποζόμενον, καί ἐξουσιαζόμενον, καί κυβερνώμενον κατά τά ὑπό τοῦ ἀπό σωτηρίου ἔτους .αϡξς’ μηνός Ἰουνίου (ζ’), ἐπινεμήσεως δ’, Ἱδρυτικοῦ αὐτοῦ Πατριαρχικοῦ καί Συνοδικοῦ Σιγιλλιώδους Γράμματος ὁριζόμενα, σκοπόν καί προορισμόν ἔχῃ τήν διακονίαν ἁπάσης τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἁγίας Καθολικῆς Ἀποστολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί συμπάσης τῆς ἐπί γῆς Χριστιανοσύνης, ἐπί προαγωγῇ τῆς χριστιανικῆς ἑνότητος, ἵνα ἡ βασιλεία τοῦ Κυρίου βασιλεύσῃ ἐπί τῆς γῆς, εἰδικώτερον δέ τήν ἀνάπτυξιν ἐν αὐτῷ ἐπιστημονικοῦ θεολογικοῦ φυτωρίου ἐν οἰκουμενικῇ προοπτικῇ, μέλλον ἵνα μεταπτυχιακῶς καταρτίζῃ στελέχῃ ἐξ ἁπασῶν τῶν κατά τόπους Ἁγιωτάτων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, χρήσιμα διά τάς ἀνάγκας αὐτῶν, ἐξειδικευμένα δέ καί εἰς τήν διεξαγωγήν διορθοδόξων καί διαχριστιανικῶν διαλόγων, εἰς ἀντίδοσιν χριστιανικῆς ἀνατολικῆς καί δυτικῆς θεολογίας, μέχρις αὐτῶν τούτων τῶν ἐσχατιῶν τῶν σκέψεων καί τῶν ἀντιδράσεων τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ ἐξ Ἀνατολῶν καί Δυσμῶν, ἐπί ἑνί καί μόνῳ στόχῳ, τήν οἰκοδομήν τοῦ ὅλου σώματος τοῦ Χριστοῦ εἰς ἑνότητα μιᾶς καί μόνης πίστεως καί ὁμολογίας.

Ταῦτα παγκοίνως ἀπό τοῦ Ἁγιωτάτου τούτου Οἰκουμενικοῦ θρόνου διαδηλοῦντες, εὐχόμεθα ὅπως Κύριος ὁ Θεός ἡμῶν, πρεσβείαις τῆς Παμμακαρίστου Θεοτόκου καί τοῦ ἁγίου ἐνδόξου καί πανευφήμου Ἀποστόλου Παύλου, στηρίζῃ ἀεί τό Σταυροπήγιον τοῦτο, εἰς δόξαν τοῦ Ὀνόματος Αὐτοῦ.

Ἐν ἔτει σωτηρίῳ .αϡοε’, κατά μῆνα Ὀκτώβριον (ιθ’), Ἐπινεμήσεως ΙΔ’


+ Ὁ Κωνσταντινουπόλεως Δημήτριος, ἀποφαίνεται.
+ Ὁ Χαλκηδόνος Μελίτων,
+ Ὁ Χαλδίας Κύριλλος,
+ Ὁ Νεοκαισαρείας Χρυσόστομος,
+ Ὁ Λαοδικείας Μάξιμος,
+ Ὁ Σάρδεων Μάξιμος,
+ Ὁ Ροδοπόλεως Ἱερώνυμος,
+ Ὁ Ἴμβρου καί Τενέδου Φώτιος,
+ Ὁ Σταυρουπόλεως Μάξιμος,
+ Ὁ Μύρων Χρυσόστομος,
+ Ὁ Εἰρηνουπόλεως Συμεών,
+ Ὁ Κολωνίας Γαβριήλ,
+ Ὁ Φιλαδελφίας Βαρθολομαῖος.